ای ذکـر جـان ثـنـای تو یا باقرالعلوم            وی حرف دل دعای تو یا باقرالعلوم

ای مصطفی سلام فـرستـاده سوی تو            از جـانـب خـدای تو یا بـاقـرالـعـلـوم

دشـنـام داد دشـمـن و گـردیـد عـاقبت            شـرمـنـدۀ از عـطای تو یا باقرالعلوم

هـر دم هــزار قـافــلـۀ دل کُـند صـفـا            در صحـن با صفـای تو یا باقرالعلوم

جرم من و شفاعت تو ای شفـیع خلق            درد مـن و دوای تـو یا بـاقـرالـعـلـوم

علم و کمال و حکمت و توحید جان گرفت            از نطق جـانـفـزای تو یا بـاقرالـعـلوم

فـردا به خُـلـد نـاز فـروشم، اگر شوم            محـشـور با ولای تو یا بـاقـرالـعـلـوم

یک لحظه وا کند گره از کار عالمی            دست گـره گـشای تو یا بـاقـرالـعـلـوم

دردا که صبح و شام هشام از ره ستم            کوشید بر جـفـای تو یا بـاقـرالـعـلـوم

با اینهمه عنایت و لـطف و عطا نبود            زهـر ستـم سزای تو یا بـاقـرالـعـلـوم

در گوشه بقیع مـزار غـریب تو است            تـاریخ رنـجـهـای تو یا بـاقـرالـعـلـوم

طفلی دو ساله بودی در شهر شام شد            کُنج خـرابـه جای تو یا بـاقـرالـعـلـوم

بالله قسم رواست که چشم تـمـام خلق            خـون گـرید از برای تو یا باقرالعلوم

گفتی که شیعـیـان تو ده سال در مـنـا            گریـند در عـزای تو یا بـاقـرالـعـلـوم

مظلوم زیست کردی و مسموم کین شدی            این بود مـاجـرای تو یا بـاقـرالـعـلـوم

دردا که شد نهان به دل خاک در بقیع            روی خـدا نـمــای تو یا بـاقـرالعـلـوم

شهر مدیـنـه شهـر نبی لاله‌زار وحی            گـردیـد کـربـلای تو یـا بـاقـرالـعـلـوم

هرجا سفر کنم دل من در بقیع تو است            دارم به سـر هــوای تو یا باقـرالعلوم

این فخر میثم است که هم مادح شماست            هم مـرثـیـت سـرای تو یا باقـرالعـلوم